صحنه تقابل در قره باغ به خوبی نشان داد در درگیری های محدود و مناقشات محلی دیگر دفاع و نبرد کلاسیک (تانک، توپ، مسلسل، ادوات زرهی، استتار، سنگر، کانال کشی و ...) جایگاهی نداشته و ابزارهای مدرن تعیین کننده نتیجه خواهند بود.
قره باغ صحنه نبرد نیابتی تکنولوژیک و قدرت نمایی انواع پهپادهای شناسایی، رزمی و انتحاری، همچنین سامانه های پدافند هوایی و مختل کننده های ناوبری است.
سرنوشت غمبار ارمنستان در صحنه تقابل قره باغ، دلیل محکمی برای تقویت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است.
کارآمدی پهپادهای آذربایجان در شناسایی، جمع آوری اطلاعات، کشف، رهگیری و نابودی اهداف ارتش توسعه نیافته ارمنستان، علاوه بر تحمیل کشته های فراوان، موجب از بین رفتن امکانات و تجهیزات نظامی این کشور در این صحنه ی تقابل تکنولوژیک گردید.
هرچند ارمنستان نیز در این نبرد سعی در بهره برداری از بدون سرنشین ها و فناوری های وابسته داشت، لیکن عدم استقلال نظامی و اهتمام نداشتن به رشد، توسعه و تقویت قوای نظامی و دفاعی، موجب این شکست خفت بار گردید.
ارمنستانی که در طی سال های 1988 تا 1994 نسبت به آذربایجان داعیه برتری نظامی داشت، اینک با غره شدن به قوای پیاده خود، همچنین اتکا به حضور کلاسیک و نداشتن استقلال و اقتدار تکنولوژیکی، این چنین غم بار شکستی تاریخی را متحمل گردید.
اصرار استکبار جهانی مبنی بر خلع سلاح موشکی، پهپادی و تکنولوژیکی جمهوری اسلامی ایران خود نشان این مهم دارد، که تا چه حد آمریکا، رژیم اشغالگر قدس، مخالفان اروپایی و مزدوران سرسپرده و خائن داخلی از این توسعه و پیشرفت وحشت دارند.
جمهوری اسلامی ایران اقتدار کنونی خود را مدیون انسان هایی است که با حضور در عرصه های مختلف امنیت-دفاع داخلی و خارجی، علم و فناوری، فرهنگ، صنعت، زراعت و اجتماعی از تمام وجود ایستادگی و فداکاری نموده و به فرمان ولی امر و فرماندهی معظم کل قوا، حضرت امام خامنه ای دام ظله العالی لبیک گفتند.
در خلال مناقشه قره باغ سهواً یا عمداً صدها گلوله توپ-خمپاره و چندین فروند پهپاد از طرفین به شهرهای مرزی ج.ا.ا اصابت و یا سقوط نمود، هرچند این اقدامات از شوی ملت شریف ایران و مسئولان با صبوری مواجه بود، اما این صرفاً کظم غیظ بوده و هرگونه تعرضی حتی در سطح تفکر به انجام عمل، قطعاً با واکنشی دندان شکن مواجه خواهد شد.