در نمایش پروژه MUSHER که به همت Airbus و شرکای اروپایی و با حمایت اتحادیه اروپا انجام شد، سیستم تیم‌سازی سرنشین‌دار-بدون سرنشین (MUM-T) برای هلیکوپترها به نمایش گذاشته شد. این آزمایش که در سناریوهای مختلف شامل مأموریت ضد دزدی دریایی انجام شد، قابلیت همکاری در سطوح مختلف بین هلیکوپترهای سرنشین‌دار و سامانه‌های UAS را به نمایش گذاشت و نشان داد که این سامانه‌ها از شرکت‌ها و کشورهای مختلف می‌توانند در یک شبکه MUM-T یکپارچه عمل کنند.
شرکت Airbus به همراه شرکای اروپایی خود از جمله Leonardo، Thales، Indra و ONERA موفق به نمایش موفقیت‌آمیز سیستم تیم‌سازی سرنشین‌دار-بدون سرنشین (MUM-T) به عنوان بخشی از پروژه MUSHER شدند. این پروژه که با حمایت مالی اتحادیه اروپا انجام می‌شود، از تاریخ ۳۰ سپتامبر تا ۹ اکتبر ۲۰۲۴ در کشورهای فرانسه و ایتالیا برگزار شد و چندین هلیکوپتر سرنشین‌دار و سامانه‌های هوایی بدون سرنشین (UAS) به یک شبکه MUM-T واحد متصل شدند تا قابلیت‌های این سامانه به نمایش گذاشته شود.
این آزمایش در سناریوهای مختلف، از جمله مأموریت‌های ضد دزدی دریایی، انجام شد و قابلیت‌های سطوح مختلف همکاری (LOI) ۲ تا ۴ را به نمایش گذاشت. این سطوح شامل دریافت مستقیم داده‌های UAS توسط هلیکوپترهای سرنشین‌دار و ایستگاه‌های زمینی و همچنین کنترل و نظارت بر UASها از طریق هلیکوپترها بود. این نمایش نشان داد که چگونه هلیکوپترهای سرنشین‌دار و UASها از شرکت‌ها و کشورهای مختلف که در مناطق دوردست مشغول به فعالیت هستند، می‌توانند در یک شبکه یکپارچه MUM-T عملکرد هماهنگی داشته باشند.
در طول این نمایش، شرکت Airbus از H130 FlightLab به عنوان یک پلتفرم سرنشین‌دار و از VSR700 UAS برای انجام مأموریت استفاده کرد. Leonardo نیز یک هلیکوپتر و یک وسیله نقلیه با قابلیت پرواز اختیاری به این نمایش ارائه داد. شرکای دیگر شامل Thales بودند که ایستگاه‌های نظارت و گزارش مأموریت را فراهم کردند، Space Applications Services که مسئولیت آماده‌سازی مأموریت را برعهده داشت، Indra که فعالیت‌های شبیه‌سازی را انجام داد، و ONERA که به مطالعه بار کاری خدمه مشغول بود.
پروژه MUSHER که در چارچوب برنامه توسعه صنعتی دفاعی اروپا (EDIDP) توسط کمیسیون اروپا در دسامبر ۲۰۲۱ آغاز شد، با هدف توسعه یک سیستم تیم‌سازی سرنشین‌دار-بدون سرنشین عمومی و جامع اروپایی طراحی شده است. این سامانه به گونه‌ای طراحی شده است که بتواند به طور پایدار در محیط‌های مختلف، از جمله محیط‌های غیرنظامی، نظامی یا مختلط عمل کند. همچنین، این سامانه به نحوی طراحی شده است که ضمن ارائه حداکثر ظرفیت عملیاتی، بار کاری خدمه را کاهش دهد.