یکی از بزرگترین چالش‌های پیش رو در رابطه با تدوین مقررات و رویه‌های مدیریت و کنترل ترافیک هوایی ریز پرنده های بدون سرنشین یا همان پهپادهای کوچک، فقدان استانداردهای هوایی لازم و عدم اجماع دولت‌ها و جامعه حمل و نقل هوایی بین المللی است.
وجود ترافیک هوایی بالا در فضای هوایی کنترل نشده، غیرمجاز و یا بدون ترافیک هوایی مستمر و عدم رصد و پایش رسمی مناطق توسط اپراتورها و سیستم‌های ردیابی و کنترل موجب گردید تا دیدگاهی جامع نسبت به ارزیابی ریسک اثرات حوادث و سوانح مربوطه جمع آوری و تدوین نشده باشد.
هزینه‌های بسیار بالا در رابطه با سیستم‌های ATC فعلی و یا مدل شده به منظور مدیریت ترافیک هوایی SUAS و چالش‌های پیش از جمله موانع اجرایی شدن این طرح خواهد بود.
در آینده‌ای نه‌چندان دور، افزایش ترافیک هوایی SUAS و تنوع محصولات به عنوان یکی از دغدغه‌های دولت‌ها بدل خواهد شد.
لذا راهکار برون رفت از این تهدید و تبدیل به فرصت نمودن آن، جز با همکاری تولیدکنندگان صنعت هوایی و بهره‌مندی از تجهیزات خاص، صدور گواهینامه‌های تخصصی، نیروی انسانی متخصص و استانداردهای انعطاف پذیر و جامع محقق نخواهد شد.