هاگای آمیت در هاارتص نوشت: اخیراً در چت های گروهی واتس اپ، پس از اینکه تل آویو و ابوظبی عادی سازی روابطشان را اعلام کردند، تعدادی از اسرائیلی ها در مورد تعطیلات خانوادگی در امارات متحده عربی صحبت می کردند. برخی می گفتند: آیا دورهمی بعدی خانوادگی در دبی خواهد بود؟ آیا پدر قبلاً هتل رزرو کرده است؟ اتاق های ما در برج خلیفه در کدام طبقه قرار دارند؟ آیا باید در آنجا برقع بپوشیم؟
هیجان سفر به دبی، اقامت در هتلی در بلندترین ساختمان جهان و خرید از پاساژهای بسیار بزرگ قابل درک است. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس نیز در مورد سفر و جهانگردی صحبت کرد. اما جایی که اسرائیل بیشترین بهره را از روابط اقتصادی با امارات خواهد برد، بخش دفاعی و امنیت سایبری است.
گفتنی است، بودجه دفاعی سالانه امارات متحده عربی حدود 23 میلیارد دلار تخمین زده می شود که 20 میلیارد دلار آن برای تهیه اسلحه از ایالات متحده صرف می شود. و مهم اینکه، رقم بودجه دفاعی امارات رو به رشد است.
ساعاتی پس از عادی سازی روابط تل آویو و ابوظبی، منابعی در صنعت اسلحه سازی رژیم اشغالگر قدس از اینکه امارات پتانسیل جبران کردن ضررهای آنها را دارد، سخن می گفتند. آنها معتقد بودند که امارات یک شریک ایده آل، پولدار و یک رژیم اقتدارگرا است که می تواند سریعاً در مورد خرید اسلحه تصمیم گیری کند.
ماه گذشته، شرکت اماراتی به نام گروه 42 با صنایع هوایی متعلق به رژیم اشغالگر قدس و شرکت سیستم های دفاعی پیشرفته رافائل-
Rafael Advanced Defense Systems وارد شراکت شد تا فناوری هایی را در راستای مبارزه با کرونا ویروس جدید ایجاد کند. اما همکاری های بسیار بیشتری در پشت صحنه نه تنها با شرکتهای دفاعی قدیمی مانند
IAI، Rafael Advanced Defense Systems و
Elbit Systems بلکه با بازیکنان فناوری های ناب مانند شرکت سیستم های دفاعی هوایی-
IAI (
هواپیماهای بدون سرنشین)،
AnyVision (تشخیص چهره) و
NSO Group که در زمینه ی نظارت سایبری فعالیت می کند، سامان داده شد.
از سوی دیگر، بازرگانان اسرائیلی مانند ماتی کوشاوی، دیوید میدان، اوی لومی و آویهای استولرو سالهاست که در خلیج فارس فعالیت می کنند. آنها تجهیزات جمع آوری اطلاعات،
هواپیماهای بدون سرنشین، هواپیماهای شناسایی، خدمات ارتقای
F-16 و فناوری های هک سایبری را به فروش می رسانند.
تخمین ها حاکی از آن است که صادرات اسلحه و فناوری امنیت سایبری اسرائیل به امارات متحده عربی سالانه چند صد میلیون بوده و تمامی این ها در غیاب روابط رسمی دیپلماتیک و به صورت پنهانی رخ می داده است.
برخی از فعالان صنعت، عادی سازی روابط را یک مشکل می دانند، زیرا اکنون همه چیز از جمله معامله هایی که ترجیح می دهند پشت درهای بسته بمانند، در معرض دید عموم خواهد بود. با این وجود، بیشتر منابع صنعت می گویند که عادی سازی روابط احتمالاً منجر به افزایش فروش تسلیحات، سیستم های امنیت سایبری و فرماندهی و کنترل به قدرتهای خلیج فارس خواهد شد.
حدود پنج سال پیش، برخی از دولتهای خلیج فارس به سیستم ضد موشکی گنبد آهنین اسرائیل علاقه نشان دادند اما در پایان از انعقاد توافق با تل آویو عقب نشینی کردند. اکنون، با توجه به تهدیدهای موجود در منطقه، آنها دوباره گنبد آهنین یا سایر فناوری های ضد موشکی اسرائیل را مورد بررسی قرار می دهند.
منابع وزارت دفاع رژیم اشغالگر قدس پس از توافق تل آویو-ابوظبی نتوانستند بگویند که آیا هیئت نمایندگی ای را به امارات اعزام می کنند و اینکه این اتفاق چه زمانی رخ خواهد داد. به نظر می رسد این موضوع بستگی زیادی به نحوه توسعه روابط دو جانبه و نظر ایالات متحده دارد. رژیم اشغالگر قدس و امارات از جمله بزرگترین خریداران تجهیزات نظامی ایالات متحده هستند و واشنگتن در مقابل تحکیم روابط آنها دور از چشم خودش بیکار نخواهد نشست. به نظر می رسد که باید کمی با شک و تردید به این موضوع نگریست که صنعت دفاعی ایالات متحده از توافق تل آویو-ابوظبی به شدت هیجان زده باشد، زیرا این توافق ناگهان رقیب جدیدی را برای قراردادهای پرسود امارات متحده عربی با آمریکا ایجاد می کند.
مهم اینکه، نتانیاهو به مائیر بن شبات، رئیس شورای امنیت ملی رژیم اشغالگر قدس مأموریت داده است تا برای مذاکرات بعدی با امارات آماده شود. اما با توجه به اینکه مشخص نیست چقدر مسائل پیچیده خواهد بود، بن شبات چاره ای نخواهد داشت جز اینکه وزرای خارجه و دفاع را هم به میدان بیاورد، اگر چه ممکن است هر دوی آنها توسط اعضای کابینه هدایت شوند. در نهایت باید مدنظر داشت که توافق نهایی نمی تواند توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، جارد کوشنر، مشاور وی و یا دفتر نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس به تنهایی بسته شود.