این هواپیما مجهز به سیستم پلتفرم ارتفاع زیاد(HAPS) است و توسعه آن حاصل تلاش شرکت "هاپس موبایل" و شرکت ژاپنی "سافت بانک"(Softbank) و یک شرکت توسعه دهنده سیستم‌های هواپیما به نام "ارو وایرنمنت"(AeroVironment) است.
سان گلایدر همچنین از پنل‌های خورشیدی که در امتداد بالهای آن پراکنده شده است، نیرو می گیرد. طول بالهای آن ۷۸ متر(۲۵۵ فوت) است و در کل ۱۰ پیشران را دارد تا بتواند حداکثر سرعت ۱۱۰ کیلومتر در ساعت(۶۸ مایل در ساعت) را داشته باشد. بر روی بال این
پهپاد صفحات خورشیدی بزرگی برای دریافت انرژی خورشید و تبدیل آن به برق مورد نیاز برای حرکت نصب شده است.
این هواپیما برای انجام عملیات مخابراتی به استراتوسفر طراحی شده است و قادر است به مدت چند ماه در آن ارتفاع پرواز کند. پوشَن‌سپهر یا چینه‌سپهر یا استراتوسفر (Stratosphere) لایه‌ای از هواسپهر است که تا پنجاه کیلومتری زمین ادامه دارد و دومین لایهٔ بزرگ اتمسفر است. این لایه بالای تروپوسفر(گَردسپهر) و پایین مزوسفر(مِسوسپهر) قرار دارد.
به گفته محققان با انجام این کار در آینده هواگردها به راحتی قادر به اتصال به منطقه‌ای به مساحت ۲۰۰ کیلومتر (۱۲۴ مایل) خواهند بود و با دیگر سان گلایدرها ارتباط برقرار می‌کنند تا شبکه‌های اینترنتی بزرگتری را ایجاد کند که مناطق بزرگتر را تحت پوشش خود قرار دهد و به مردم در مناطق در حال توسعه خدمت کند. نخستین سان گلایدر در سال ۲۰۱۹ مونتاژ شد و در آن زمان با نام "
HAWK30" شناخته می شد و این تیم از آن زمان تاکنون آزمایشات مختلفی را بر روی این هواگرد انجام داده‌اند که از آن آزمایش‌ها می‌توان به چند سری پروازهای سطح پایین اشاره کرد اما چهارمین آزمایش که اخیرا نیز انجام شد در فرودگاه اسپیس پورت آمریکا انجام شد و طی آن این
پهپاد به بالاترین ارتفاع خود رسید.