عکسهای این پهپاد نشان داد که یکی از اطلاعات نیروهای اطلاعات عملیات اشتباه بوده است و اگر عملیات انجام می شد، تلفات سنگینی در پی داشت.
عبدالمجید مختارزاده در برنامه تلویزیونی «چرخ» با اشاره به روند شکلگیری اولین پروازهای پهپادی در زمان جنگ تحمیلی اظهار کرد: در سال ۶۲ به خاطر شرایط سخت و محدودیتهایی که برای نیروهای هوایی به وجود آمده بود، پروازهای اطلاعاتی و عکسبرداری به شدت محدود شده بودند. از سویی رویکرد کل عملیاتها هم بعد از تشکیل قرارگاه کربلا به عملیاتهای خیلی بزرگ تغییر پیدا کرده بود و شرایط محدود باعث شده بود اطلاعات زمینی ما دچار خطا باشد. در آن روزها گاهی فاصله عکسبرداریها بیش از دو ماه میشد.
وی ادامه داد: این محدودیتها باعث فشار بیش از پیش به فرماندهی اطلاعات عملیات قرارگاه شده بود. سردار محمد باقری آن موقع از این فرماندهی خواسته بودند برای این مشکل راهی پیدا کنند. همان روزها بچههای جهاد دانشگاهی اصفهان و دانشگاه صنعتی اصفهان گروهی را تشکیل داده و بر اساس اطلاعاتی از هواپیماهای مدل، همین هواپیماهای رادیوکنترلی، سعی کرده بودند مدل خودشان را بهرهبرداری کنند. آن موقع کشورهایی مانند آمریکا و انگلیس از این نوع هواپیماها استفاده میکردند اما هیچکدام حاضر نبودند کوچکترین اطلاعاتی درباره این هواپیماها به ما بدهند.
مختارزاده با بیان اینکه وقتی نمونه دانشگاه اصفهان به دست ما رسید، این نمونه یکپنجاهم نمونه واقعی بود، تصریح کرد: من به عنوان نماینده نیروی هوایی مامور شدم که این هواپیما را برای عکسبرداری تست کنم. وقتی این کار را انجام دادیم، نتیجه خوب آن را را باور نمیکردم. بعد از آن برگشتیم به تهران و به مسئولان گفتیم امکان ساخت هست ولی قطعا تلاش زیادی برای حمل دوربین نیاز دارد. ما دوباره به اصفهان رفتیم تا نمونه آزمایشی را بسازیم. در مدت کمی پنج فروند از این هواپیماها را کاملا دستی و با ابزارهای اولیه ساختیم. این پنج نمونه را به نهر خین در مناطق جنگی بردیم. ما درست موقعی رسیدیم که قرار بود عملیات در نقطه رهایی انجام شود. به ما اعلام کردند که سریعا از این منطقه عکس بگیرید.
فرمانده پهپاد ایران در جنگ تحمیلی همچنین با اشاره به اینکه برد رادیوکنترل ما کمتر از یک کیلومتر بود و هیچ کدام از ما مهارت نداشتیم، خاطرنشان کرد: ما آن موقع استاد خلبانی خودمان زندهیاد فرشید سعیدی را با خودمان به منطقه برده بودیم. در آن مناطق حتی جایی برای پرواز آن نمونهها نداشتیم. او تمام تلاشش را انجام داد که هواپیما پرواز کند. به محض اینکه هواپیما پرواز کرد همزمان بچههای خودی و عراقیها شروع کردند به تیراندازی به سمت این هواپیماها! در همین شرایط هواپیما دو سری دور زد و عکس گرفت. ما عکسها را گرفته بودیم ولی به فکر لابراتوار نبودیم. در نتیجه در یک کانتینر با چند لگن و دارو و تاریک کردن فضا عکسها را ظاهر کردیم.
وی ادامه داد: عکسها که ظاهر شد، سنگرها، تانکها و جادهها مشخص بود. یکی از بچهها که این عکسها را به قرارگاه برد، میگفت آقای محمد باقری و شمخانی و بقیه فرماندهان از نتایج کار خیلی ذوقزده شده بودند و همانجا گفتند که عملیات امشب لغو شود. عکسهای ما نشان میداد که یکی از اطلاعات نیروهای اطلاعات عملیات اشتباه بوده است و اگر عملیات انجام شود، تلفات سنگینی خواهیم داشت.
در ادامه این برنامه محمدرضا خانمحمدی عضو اولین یگان پهپادی دوران جنگ با بیان اینکه ایران جزء اولین کشورهایی است که از این پهپادها استفاده نظامی کرد، گفت: در آن سالها خلبان با امکانات اولیه پرواز میکرد و آرپیجیهای ضدتانک را شلیک میکرد. در یکی از همین عملیاتها یکی از فرماندهان ارشد عراق کشته شد. بعدازظهر همان روزی که اولین سری عکسهای پهپادهای ما گرفته شد، جلسهای تشکیل شد که آقای محسن رضایی و بقیه فرماندهان جنگ در آن حضور داشتند و در همان جلسه آقای رضایی دستور تشکیل گردان شناسایی رعد را دادند که با همین پهپادها کار میکردند. آقای مختارزاده هم به عنوان فرماندهی گردان انتخاب شدند. در واقع کل این اتفاقات از یک صبح تا غروب انجام شد! بعد از آن ما بلافاصله به تهران برگشتیم و تدارکات را تامین کردیم.
وی با اشاره به اینکه بعد از آماده کردن تجهیزات، ۱۰ هواپیمای تلاش ساخته و مجدد به اهواز برگشتیم و اولین عملیاتها را شروع کردیم، تصریح کرد: در طول سالهای جنگ، با استفاده از همین پهپادها سه میلیون قطعه عکس از سال ۶۲ تا پایان جنگ در مناطق شمال غرب تا جنوب گرفته شده است. با همین ابزارهای ساده جلوی شهادت بسیاری از رزمندهها گرفته شد. معمولا در این عملیاتهای ما خلبانها شهید میشدند. بعدها هواپیمای تلاش با همت بچههای دانشگاه صنعتی اصفهان ساخته شد و بعد از آن هم هواپیماهای تلاش۲ را با اندازهی بزرگتر ساختیم.
حامد سعیدی دبیر کارگروه پهپادهای غیرنظامی در ادامه این برنامه با اشاره به وضعیت فعلی پهپادهای ایرانی اظهار کرد: از نظر حضور پهپادها در ایران، ما پنج دهه داریم. دهه اول مصرفکننده محصولات آمریکایی بودیم که خیلی از آنها استفاده هم نشدند. دهه دوم دهه تولد پهپاد بومی در عرصه جنگ بود. دهه سوم، از سال ۷۵ تا ۸۵، شرکتهای دانشبنیان و دانشگاهها تاسیس شدند. در این فاز وارد تامین نیازهای صنعتی نیروهای دفاعی شدیم. در دهه چهارم، ازسال ۸۵ تا ۹۵ ما وارد دوران ساخت پهپادهای غیرنظامی شدیم؛ پهپادهایی برای استفاده در سینما، نقشهبرداری، سمپاشی، امداد و نجات. دهه پنجم هم دهه استفاده همگرا از همه امکانات پهپادی در عرصههای مختلف است. در حال حاضر تقریبا ۲۰ هزار کاربر پهپادی فعال در کشور داریم و پرندههایی با ۳۸ هزار پا ارتفاع و ۳۵ ساعت پرواز فعال هستند.