1 .طراحی ریز پرنده با قابلیت پرواز و شناسایی در محیط بسته با دود و دمای بالا

با توجه به مأموریت های سازمان آتش نشانی نوعی از عملیات در کارگاه ها، سوله ها و انبارهای سرپوشیده وجود دارد که به عنوان بخش اصلی عملیات، تمام اطلاعات دریافتی از GPS از کار می افتد و پرنده ها بر مبنای کنترل های دستی و صرفاً استفاده از مکانیزم های حسگرهای Positioning Vision و Sonic Ultra کار می کنند.

در این گونه عملیات دید خلبان پرنده در غالب مواقع وجود ندارد و گاهی که از حدی دور می شود و عارضه یا مانعی وجود دارد، یک مشکل اساسی است. از طرفی دود و حرارت دمایی بالا که بسیار آزارد هنده است،

مشکل اساسی دیگر است و بنابر این پرنده ها به سختی قابلیت هدایت پذیری دارند.

2 .طراحی مگاروتور با قابل یت حمل نفر

در این مأموریت اولویت و سختی برای حمل نفر است، در مواردی مثل نجات کوهستان یا نجات هایی که مربوط به پاراشوت هایی هست که روی دکل ها و کابل های برق گیر کرده اند. این پرنده ها باید قابلیت حمل بار بالا در حین پایداری پرواز قابل قبول داشته باشد که شاید بتوان با افزایش تعداد روتورها به نوعی پایداری پرواز را بالا برد که این مهم نوع خاصی از طراحی و ساختار را نیازمند است.

3 .طراحی مگاروتور اطفایی با واترگان

در اطفاء شهری ، مخزن هایی که عملیات اطفاء و پاشش از بالا را انجام می دهند، مورد نظر نیست؛ زیرا بالاترین حجم مخزن حتی اگر پرنده محموله 170 کیلویی داشته باشند، حدود 130 لیتر آب می تواند حمل کند و این برای اطفاء کافی نیست. به این منظور، پرنده هایی مورد نیاز است که توسط سیستم فشار بالا و تغذیه زمین در ارتفاع معقول و مشخصی پرواز کند و به وسیله یک گان قابل کنترل در حین پایداری پرواز قابل قبولی که دارد، یعنی برنامه اتوپایلوت و فلایت کنترل ، این پارامتر واترگان گشتاور قابل ملاحظه ای را که دارد، محاسبه کرده اند. هدف از به کارگیری این پر نده ها انجام عملیات اطفاء ، از فاصله مشخص و با تقریب 20 الی 30 متری و با دقتی با حدود شعاع 20 الی 30 سانتیمتر، در نقاطی است که وسایل و وسایط اطفایی کارایی کافی را ندارند.