طی چند سال گذشته ، تقاضای غیرنظامی برای سیستم های هواپیمای بدون سرنشین کوچک (sUAS) ، که معمولاً از آن به عنوان هواپیماهای بدون سرنشین یاد می شود ، در حال افزایش است. تصویب قانون نوسازی و اصلاحات اداره حمل و نقل هوایی فدرال (FAA) در سال 2012 این واقعیت را تصدیق کرد و از آن زمان باعث تسریع در تحقیقات و توسعه برای SUAS غیرنظامی شده است. همانطور که در کنوانسیون ملی هوانوردی و فضایی اخیر (NASA) ارائه شده است ، مهمترین عملیات ایمن و کارآمد sUAS یک سیستم مدیریت ترافیک هواپیماهای بدون سرنشین (UTM) خواهد بود. چنین سیستم UTM ایده های اساسی را از کنترل ترافیک هوایی در مقیاس بزرگ وام می گیرد ، البته با چندین تفاوت کلیدی که SUAS را فراهم می کند که در روش کنترل ، مانور پذیری ، عملکرد ، محدوده و محدودیت های عملیاتی متفاوت است. درنهایت ، گسترش زیرساخت های UTM ، عدم تمرکز اختیارات حاکم بر عملیات sUAS و ایجاد رابط وب برای خلبانان برای ارائه برنامه های پرواز و دسترسی به داده های مهم ، باعث می شود تا عملیات SUAS از تبدیل شدن به یک لقب علمی تخیلی به یک عنصر زندگی روزمره اهداف اصلی این مقاله عبارتند از: (1) تعریف سیستم UTM چیست. (2) عملکرد فعلی UTM را از شرکای صنعت بررسی کنید. (3) توضیح دهید که چگونه خلبانان sUAS از یک سیستم معمولی UTM استفاده می کنند ، و چه کسی اقتدار UTM را دارد. و (4) تعیین کنید که در سیستم UTM که دارای تنوع زیادی از SUAS است ، معماری بدنی مورد نیاز است.