در روز اول اسفندماه، ساعت 12:30 دقیقه هنگامی که هواپیمای «فرند شیب» شرکت هواپیمایی آسمان از تهران به مقصد اهواز در حرکت بود، مورد هدف دو فروند موشک هوا به هوای هواپیماهای جنگنده عراقی قرار گرفت و در 25 کیلومتری شمال اهواز سقوط کرد. در این واقعه دلخراش بیش از چهل نفر از  مسافران غیر نظامی از روحانیون، نمایندگان مجلس و مسئولان فرهنگی به همراه آیت‌الله فضل‌الله محلاتی نماینده امام در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شهادت رسیدند. حضرت امام  خمینی(س) در پیامی خطاب به ملت ایران و رزمندگان ضمن اشاره به ضعف و استیصال بعثی‌ها در جبهه‌ها و اهمیت و ارزش و نقش شهادت در پیشبرد اهداف مکتب الهی اسلام، برای شهدای این واقعه ورود به محفل خاص خداوند را مسئلت داشتند. (روزنگار زندگی و تاریخ سیاسی اجتماعی امام خمینی، ص 390 و 391)

 

 

جنایتکاران عفلقى که در جنگ جبهه ها و بویژه جبهه «فاو» خود را عاجز مى بینند و سراسیمه به هر درى مى زنند و براى نجات خود به هر حشیشى متوسل مى شوند، به جنایت مفتضحانه دیگرى دست زدند که آبروى نداشته آنان را در مجامع جهان آزاد بر باد داد و آن فاجعه هوایى اخیر بود که جمع کثیرى از هموطنان عزیز ما را به شهادت رساندند.

 

اسلام عزیز و بویژه جهان تشیع در طول تاریخ، از صدر اسلام تا کنون، سوابق درخشانى در میدانهاى خون و شمشیر داشته و به حکم قرآن کریم و سنت رسول اللَّه- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- و سیره ائمه معصومین- علیهم صلوات اللَّه- براى اهداف مقدسه اسلامى و قطع فساد با شمشیر و خون دست به گریبان بوده و فداکاریهاى عظیم در این راه مقدس نموده است. و ملت بزرگ ایران به پیروى از اولیاى عظیم الشأن اسلام، این دفاع مقدس را آغاز نموده و در انجام آن و رسیدن به هدفهاى اعلاى قرآنى جان و مال را داوطلبانه فدا کرده و آنچه وظیفه الهى بوده به طور شایسته انجام داده است و بحمد اللَّه تعالى قدمهاى بزرگى در راه شناساندن اسلام الهى و محمدى- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- برداشته است. گرچه وجودهاى عزیز و ارزشمندى را از دست داده است، لکن ارزشهاى بالاتر و والاترى به دست آورده و آن رضاى خداوند متعال است و چه چیز مى تواند از آن بالاتر باشد.

 

ملتى که براى رضاى حق تعالى انقلاب کرد و براى ارزشهاى معنوى و انسانى بپاخاسته است، چه باک دارد از شهادت عزیزان و آسیب دیدن نور چشمانش و تحمل سختیها و مَکارِه، که جنت لقاء اللَّه که فوق تصور عارفان است، مَحفُوف به مکاره است. چه مى گویم! این جنت اولیا، مکاره را در کام ملت ما شیرینتر از عسل کرده. مگر ما و شما هر روز شاهد این کاروانهاى کربلا نیستیم که با شور و شوق و عشق و عطش به پیشباز شهادت مى روند. مگر شما هر روز شاهد میدانهاى با عظمت قتال با متجاوزین نیستید که به مرگ لبخند مى زنند و معجزه مى آفرینند. راستى این چه تحولى است که بر سراسر این کشور صاحب الزمان- روحى فداه- نور افشانى مى کند و چه آتشفشانى است که منحرفان و کج اندیشان و بدخواهان را در خود فرو برده و ذوب مى کند؟ این، جز اراده خدا و جلوه اوست که خفاشان از آن مى گریزند و اولیاى خدا و عارفان به آن دل بسته اند؟ من با این قلم شکسته و این چشم بسته در حق این ملت و این عزمش و این سلحشوران و این رزمش چه مى توانم بگویم؟! پس بهتر آن است که قلم بشکنم و دم فرو بندم و اجر و مزد رزمندگان و وابستگان به آنان و آسیب دیدگان و دلبستگان آنان را از خداى بزرگ بخواهم. امید آن است که وَلىّ نِعَم، این میهمانان را که به سوى او مى روند از محضر خود کامیاب فرماید و به این رزمندگان غرورآفرین قدرت بیشتر و قوّت والاتر عنایت نماید و به همه ملت عزیز بویژه آنان که در این جهاد فى سبیل اللَّه فعالیت و دخالت داشته اند، عزت و عظمت مرحمت کند و این عزیزانى [را] که در این جنایت هوایى به  سوى او پرواز کرده اند، اجازه ورود به محفل خاص خود دهد.

 

و حجت الاسلام حاج شیخ فضل اللَّه محلاتى شهید عزیز را که من و شما او را مى شناسیم که عمر خود را در راه انقلاب صرف کرد و باید گفت یکى از چهره هاى درخشان انقلاب بود و در این راه که راه خداوند است تحمل سختیها نمود و رنجها کشید و با قامت استوار ایستادگى کرد، اجازه ورود در محضر شهداى صدر اسلام مرحمت نماید. و به بازماندگان محترم تمامى شهدا صبر و اجر مرحمت فرماید و به روحانیون عزیز و قضات محترم و وکلاى ارجمند و محافظین عزیز و خدمه محترم هواپیما و سایرین که در این جنایت عظیم عفلقیان و با جاسوسى منافقین ملحد به شهادت رسیده اند، جزا و اجر فوق تصور ما عنایت فرماید. و به رزمندگان در جبهه ها و بسیجیان، این راهیان کربلا پیروزى نهایى عنایت فرماید و قلب حضرت- بقیة اللَّه ارواحنا فداه- را از همه ما راضى فرماید و به دعاى آن بزرگوار، به همه ما استقامت مرحمت کند.

 

(صحیفه امام، ج 19، ص: 496-498)